Ο κ Παπαλεξόπουλος είναι ζωοτέχνης, με Master στη διατροφή των μηρυκαστικών. Δουλεύει σε εταιρεία ζωοτροφών και παράλληλα διατηρεί αιγο-προβατοτροφική επιχείρηση. Τον γνώρισα τυχαία πριν από λίγους μήνες. Ήταν έκπληξη για μένα για τρεις κυρίως λόγους, τους οποίους θέλω να αναφέρω παρακάτω. Το κάνω όχι μόνο για να τον κολακέψω, και γι αυτό, αλλά κυρίως για να σχολιάσω τα «συνήθως είθισται» στο χώρο μας. Τα «είθισται» τα οποία συνδιαμόρφωσαν, στο μέγεθος που τους αναλογεί, την πορεία ελεύθερης πτώσης την οποία ακολουθεί η χώρα μας!
Πρώτον. Ο κ Παπαλεξόπουλος ως αιγο-προβατοτρόφος επιδιώκει να κερδίσει από την παραγωγή του: Διατηρεί τα ζώα του, προσπαθεί να αυξήσει την παραγωγή του και επιδιώκει να εμπορευτεί τα προϊόντα του στις καλύτερες τιμές. Δεν έχει την κτηνοτροφική του μονάδα ως πρόφαση για να αποσπά κρατικές επιδοτήσεις και τραπεζικά δάνεια.
Δεύτερον. Συγκροτήθηκε επιστημονικά με τις σπουδές και την προσωπική του αναζήτηση και τώρα προσπαθεί να εφαρμόσει αυτά που έμαθε στο αντικείμενο της δουλειάς του. Είναι και αυτό διαστρεβλωμένο στην παρακμιακή χώρα μας. Δυστυχώς πολλοί στις γεωτεχνικές επιστήμες σπουδάζουν για να πάρουν ένα πτυχίο που θα τους κατοχυρώσει κάποια επαγγελματικά δικαιώματα και στη συνέχεια εξασκούν το επάγγελμα κοπιάροντας κάποιον παλαιότερο ή «εμπειρικά» ή ασχολούμενοι μόνο με το εμπόριο.
Τρίτον. Όταν δίνει συμβουλές διατροφής σε κάποιον κτηνοτρόφο, προσπαθεί να βελτιώσει το πρόγραμμα διατροφής που ήδη ακολουθεί ο συγκεκριμένος κτηνοτρόφος. Με τις λιγότερες δυνατόν παρεμβάσεις. Δεν δουλεύει με τη μέθοδο της «μπουλντόζας», μέθοδος τόσο πολύ εφαρμοσμένη στη χώρα μας από τους πολιτικούς μας: Κάθε φορά η λύση που προτείνεται προϋποθέτει το γκρέμισμα στο επίπεδο της ισοπέδωσης του οτιδήποτε υπάρχει!
Αλλά ο κ Παπαλεξόπουλος υπάρχει! Και πάντα θα υπάρχουν Παπαλεξόπουλοι. Και εδώ είναι το μεγαλείο του λαού μας: Όσο και αν έχει κυριαρχήσει η σαπίλα, κάποιοι-πάντα θα κάνουν τη διαφορά σε επίπεδο αριστείας. Και θα είναι εκεί για να δείχνουν το δρόμο._