Αυτή την εβδομάδα, η Κτηνιατρική Σχολή του Kansas State University με ανακοίνωσή της ενημερώνει για τον καρκίνο των ζώων συντροφιάς. Παρακάτω αναφέρονται τα κυριότερα σημεία της ανακοίνωσης.
Οι πιο συνηθισμένες μορφές καρκίνου στους σκύλους και στις γάτες είναι εκείνες οι μορφές καρκίνου οι οποίες είναι συνηθισμένες και στον άνθρωπο. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται το λέμφωμα, το μελάνωμα και το οστεοσάρκωμα.
Υπολογίζεται ότι σχεδόν 50% των σκύλων και 33% των γάτων, ηλικίας άνω των 10 ετών, θα εμφανίσουν καρκίνο. Όμως, παρόλη την υψηλή συχνότητα του καρκίνου στα ζώα συντροφιάς, το νόσημα μπορεί να θεραπεύεται και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται πάντα ως ένας λόγος μείωσης της διάρκειας ζωής του ζώου.
Κάθε φυλή μπορεί να εμφανίσει καρκίνο, αλλά ορισμένες μορφές καρκίνου είναι συχνότερες σε ορισμένες φυλές. Π.χ. τα οστεοσαρκώματα είναι συχνότερα στις μεγαλόσωμες φυλές σκύλων, όπως Great Danes, Μastiffs, Labrador Retrievers και Rottweilers.
Συμπτώματα τα οποία πρέπει να μας κάνουν να υποπτευθούμε καρκίνο σε ένα ζώο είναι: (1) Δερματικοί ή υποδόριοι όγκοι, οι οποίοι αυξάνονται σε μέγεθος ή αλλάζουν σχήμα. (2) Πληγές που δεν επουλώνονται, συνήθως στο δέρμα του προσώπου ή των δακτύλων. (3) Ξαφνική, μόνιμη ή διαλείπουσα χωλότητα. (4) Αδικαιολόγητη απώλεια βάρους. (5) Ανορεξία. (6) Δυσκολία μάσησης ή κατάποσης. (7) Αιμορραγία από στόμα, μύτη ή πρωκτό. (8) Δυσοσμία, ιδιαίτερα από το στόμα. (9) Δύσπνοια, τεινεσμοί ούρησης ή βορβορυγμών. (10) Λήθαργος ή εύκολη κόπωση.
Προς το παρόν, τα αντικαρκινικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται στη θεραπευτική των ζώων συντροφιάς είναι τα ανθρώπινα αντικαρκινικά φάρμακα. Αρχικά, ως δόση θα πρέπει να επιλέγεται η δόση η οποία προκαλεί τη μέγιστη ανταπόκριση, σύμφωνα με την εταιρία παραγωγής του φαρμάκου. Στη συνέχεια, η δόση θα πρέπει να μειώνεται τόσο ώστε κατά το δυνατό να περιορίζονται οι παρενέργειες που τυχών εμφανίστηκαν.
Τα επιζωοτιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι η πλειοψηφία των ζώων υπό χημειοθεραπεία ή χορήγηση ακτινοβολιών δεν εμφανίζουν παρά μόνο ελάχιστες παρενέργειες, μικρής διάρκειας. Λιγότερο από 20% των ζώων χρειάζονται υποστηρικτική αγωγή λόγω εμφάνισης παρενεργειών.